Narodziny Sturmgewher 44

W 1942 roku Niemcy rozpoczęli pracę nad zaprojektowaniem karabinka automatycznego, który miał połączyć cechy pistoletu maszynowego z karabinem maszynowym tj. charakteryzować się stosunkowo niską masą, możliwością strzelania ogniem ciągłym na odległość do 1000 m, dużą siłą ognia i szybkostrzelnością.
Projekt takiego karabinka oznaczono jako MKb 42 (niem. Maschinenkarabiner 42). Pracę nad tym projektem podjęły dwie wytwórnie broni: Karl Walther oraz C.G. Haenel. W broni tej użyto naboi pośrednich Karabinerpatrone 7,9 x 33 mm wytwórni amunicji Polte. Dzięki zastosowaniu takiej amunicji zasięg efektywny broni wynosił 600 metrów, a prędkość początkowa wynosiła 680 m/s.
Po przebadaniu obu projektów:

MKb 42(W) firmy Walther


MKb 42(H) firmy C.G. Haendel


ostatecznie przyjęto projekt MKb 42(H) zaprojektowany przez Hugo Schmeissera został przyjęty do produkcji seryjnej jako MP 43/1 (niem. Machinenpistole 43/1) i wprowadzony na uzbrojenie oddziałów pancernych Wehrmachtu i Waffen SS. W toku dalszych prób karabinek ten został zmodyfikowany i produkowany pod nazwą MP 43. W marcu 1944 roku ponownie zmieniono nazwę karabinka na MP 44. W grudniu 1944 roku wprowadzono nowy wariant karabinka, który oznaczono jako


Sturmgewehr 44 (StG -44) (pol. karabin szturmowy 44)

Karabinek działa na zasadzie odprowadzenia gazów przez boczny otwór w ściance lufy. Komora gazowa typu zamkniętego ma stałą objętość.
Karabinek składa się z następujących części: lufy z komorą gazową, komorą zamkową z płaszczem lufy, komory spustowej z rękojeścią, zamka, mechanizmów: ryglowego, spustowego i uderzeniowego; sprężyny powrotnej, tylca z kolbą i magazynka z mechanizmem podawania.
Ryglowanie przewodu lufy następuje przez wychylenie zamka w płaszczyźnie pionowej podczas ryglowania. Ryglowania i odryglowania dokonuje się za pomocą współpracujących ze sobą odpowiednio pochyłych płaszczyzn na zamku i suwadle. Karabinek posiada mechanizm uderzeniowy typu kurkowego. Mechanizm spustowy pozwala na prowadzenie ognia zarówno pojedynczego, jak i ciągłego.
Celownik krzywkowy pozwala na prowadzenie ognia do 800 m. Podziałka celownika naniesiona jest na ramię celownika. Każda podziałka odpowiada zmianie odległości o 50 m. Szczerbinka i muszka o zarysie trójkąta.
Zasilanie karabinka nabojami odbywa się z wymiennego magazynka łukowego o pojemności 30 naboi z dwurzędowym ułożeniem naboi.
Oryginalną cechą karabinka jest to, że większość części jest tłoczona, a do ich łączenia najczęściej stosowano nitowanie i spawanie punktowe




Karabinek StG-44 produkowano w wersji standardowej jak i w wersji z celownikiem noktowizyjnym przez Niemców zwanym nietoperzem.


Zielgerat 1229 Vampir to celownik noktowizyjny generacji 0 stosowany na MP.44. Celownik noktowizyjny mocowano do szyny umieszczonej po prawej stronie komory zamkowej (szyna do mocowania celownika optycznego ZF4) przy wykorzystaniu bocznego montażu. Na górnej powierzchni celownika noktowizyjnego znajdował się reflektor podczerwieni, natomiast na plecach żołnierz przenosił baterię. Pod baterią wewnątrz zmodyfikowanej puszki na maskę przeciwgazową umieszczona była zapasowa bateria. Celownik charakteryzował się masą 2,3kg, natomiast dodatkowy osprzęt przenoszony na plecach żołnierza miał masę 13kg. Zielgerat 1229 Vampir został wykorzystany na niewielką skalę w 1945r. Wyprodukowano 310 egzemplarzy, do dzisiaj żaden się nie zachował.

Istniała ponadto wersja posiadająca specjalną nakładkę z lufą wygiętą pod kątem 30 stopni do strzelania z czołgu.


Wadą tej broni było to, że szybko się zużywała a pocisk mógł rozpaść się w lufie. Żywotność broni wynosiła ok. 300 strzałów.
Łącznie w latach 1943 - 1944 wyprodukowano 425 977 sztuk karabinków szturmowych wszystkich wersji. Następcą StG 44 miał być

StG45(M) (Mauser Sturmgewehr 1945)

o zbliżonych parametrach technicznych, ale lepiej przystosowany do masowej produkcji. Nigdy nie został on wdrożony do takiej produkcji, ale jego prototyp posłużył do skonstruowania innych karabinków:

CETME


G3


MP5



Po wojnie StG44 znajdował się na wyposażeniu niektórych oddziałów podziemia antykomunistycznego w Polsce. Karabiny StG44 były używane m.in. przez milicję Niemieckiej Republiki Demokratycznej oraz jugosłowiańskich spadochroniarzy.

Trafiły także w ręce członków rozmaitych organizacji zbrojnych w krajach trzeciego świata.

Zakończenie w 1961 r. produkcji amunicji 7,92 x 33 mm Kurz w NRD (milicja enerdowska zastąpiła StG44 karabinem AK) spowodowało spadek użyteczności StG44 jako broni wojskowej (problemy z amunicją). Nadal był jednak cenioną bronią kolekcjonerską w USA. Popularność i liczba w pełni sprawnych egzemplarzy StG44 jest tak duża, że w 2004 r. niemiecka firma SM Chemnitzer Sportwaffen und Munitionfabrik GmbH ponownie uruchomiła produkcję amunicji 7,92 x 33 mm.

StG44(M)Wersja ASG 
Na rynku można znaleźć tak naprawdę Tylkowie wersje Stg44
1.Japońska firma SHOEI cena od 1500$ w górę


2.Chińska firma AGM/GFC cena od 830-899zł

Film przedstawiający replikę:
http://www.youtube.com/watch?v=_H9zFXCHOgU

Nazwa: Stg44 Producent: GFC
Napęd: elektryczny - gearbox metalowy v.2 specjalny
Wykonanie: metal + drewno
Prędkość wylotowa:
450-460 fps
Pojemność magazynka: 500 kulek ( magazynek Hi-Cap)
Długość: 94,5cm Waga: 4285g   
Dodatkowe informacje:
Tryb ognia: pojedyńczy / ciągł
Hop-Up: TAK, regulowany
Blokada spustu: TAK

   
W skład zestawu wchodzi:
- Stg44
- Wycior
- Bateria 8.4V 1500 mAh stick
- Ładowarka
- Komplet kulek
- zawieszenie taktyczne
- magazynek Hi-Cap

Różnica między GFC a AGM to magazynek
GFC 500bbs
AGM 400bbs
po zakupie należy pozbyć się pseudo pasa nośnego jak i ładowarki.